Teatar, ali i umjetnost općenito, bazna je potreba društva bez obzira na okolnosti u kojima se nalazi uključujući i stanje opsade, istaknuto je to sinoćs tokom predstavljanja knjige “Teatar u kontekstu jugoslavenskih ratova”, upriličenog u okviru 59. izdanja Međunarodnog teatarskog festivala MESS.
Urednici knjige Senad Halilbašić, Jana Dolecki i Stefan Hulfeld objedinili su tekstove nekoliko autora akademskih radnika i teatarskih umjetnika aktivnih tokom ratova u bivšoj Jugoslaviji.
Autori su ispitivali načine na koje su različite vrste teatra i glume reagirale na konflikte ranih devedesetih godina prošlog vijeka, a knjiga se bavi i periodom poslije konflikata, te ispituje posljedice rata u suvremenom pozorištu i glumi.
Urednici knjige pojasnili su večeras da se ideja za objavom te knjige rodila nakon konferencije 2015. godine organizirane u Beču koja je okupila umjetnike iz regije bivše Jugoslavije, kao i akademske radnike i teoretičare koji se bave fenomenom pozorišta tokom rata.
Nakon konferencije odlučeno je da ta tema ne bi trebala ostati razmatrana na samo akademskom nivou te je odlučeno da se napiše knjiga koja će se naći u bibliotekama zemalja regije.
Halilović je kazao da je teatar uvijek ono što zapravo umjetnici odluče, a napomenuo je da umjetnici imaju odgovornost za odluke koje donosu u periodu rata.
Za Dolecki su tokom rada na knjizi najupečatljivije skrivene povijesti jer kada se počne kopati dublje kroz iskustva i činjenice shvati se da se o ratu još uvijek nažalost treba pričati na ovaj način.
Direktor Festivala MESS Nihad Kreševljaković smatra da je važno ovu knjigu predstavljati u Bosni i Hercegovini zbog uloge teatra u Sarajevu, podsjećajući da je Sarajevo jedinstven primjer u svijetu jer je u njemu tokom opsade oformljeno pozorište.
Napomenuo je da su tokom četverogodišnje opsade glavnog grada BiH, što praktično znači da ljudi bilo gdje i bilo kad mogu biti ubijeni, odigrano 57 premijera i više od 2.000 različitih performansa, što je više nego se sada organizira.
– Svi ovi kulturni događaji bili su i više nego posjećeni. Ljudi su riskirali živote da bi došli na predstavu ponekad i iz vrlo udaljenih dijelova grada. To je empirijski dokaz da je umjetnost bazna potreba ljudi, a pozorište je nešto što daje životu smisao – zaključio je Kreševljaković.
Na svakoj pozorišnoj sceni u zemljama regije, rat je imao svoj uticaj, zaključuju promotori, te nije moguće pobrojati sve pozorišne predstave koje su se bavile ovom tematikom, a u nekim sredinama fukcionirao je kao mjesto otpora, dok je ponekad bio i mjesto bijega, no zabilježeni su i slučajevi gdje je teatar služio kao mehanizam propagande.
(FENA)