Istraživanje koje je 2019. sproveo novozelandski Univerzitet Canterbury otkrilo je postojanje mikroplastike u antarktičkom snijegu.
Ove godine kolumbijski marinski biolog Paulo Tigreros i njegove kolege, koji se nalaze na brodu kolumbijske mornarice ARC Simon Bolivar, sprovode naučnu ekspediciju na Antarktiku s ciljem istraživanja prisustva mikroplastike.
U tu svrhu koriste mrežu koja kao sito propušta vodu, a zadržava male čvrste čestice koje plutaju u Gerlache Straitu, prirodnom koridoru dugom otprilike 160 kilometara (99 milja), koji odvaja arhipelag Palmer i kraj Antarktičkog poluotoka.
Naučni tim će pomoću mikroskopskih studija i drugih testova odrediti razinu mikroplastike u uzorcima ove vode.
Svijet proizvede više od 430 miliona tona plastike svake godine, ukazuju podaci UN-a.
Mikroplastika nastaje razgradnjom proizvoda kao što su sintetičke automobilske gume, tekstil i obični potrošački proizvodi.
Malo se zna o njihovom utjecaju na zdravlje ljudi i okoliš.
Tigreros kaže da je mikroplastika već “sveprisutna” u okeanima i da njeni učinci mogu biti kobni za životinje i ekosisteme.
Iako se Antarktika smatra kontinentom potpuno izoliranim od ljudske aktivnosti, ona odražava ekološke probleme planeta, kaže Jorge Tadeo Lozano, istraživač sa Univerziteta u Bogoti, koji sudjeluje u ekspediciji.
On sugeriše da je mikroplastika potencijalno stigla u ovu regiju putem okenaskih struja, a može se prenositi i kroz atmosferu ili preko izmeta životinja i riba.
Dalje Lozano pojašnjava kako se mikroplastika prenosi kroz lanac ishrane. Na primjer, sićušni morski rakovi hrane se mikroskopskim algama poznatim kao fitoplankton, ali nerijetko greškom uzimaju sićušne mikroplastične čestice kao hranu. Ti rakovi su pak izvor hrane za mnoge veće životinje, zagađujući tako ostatak lanca ishrane. “Kada se kit hrani ovim rakom, mikroplastika najvjerojatnije ulazi u njegova crijeva, utječući tako na njegov plućni i reproduktivni sistem pa čak i na sposobnost plivanja”, pojašnjava Tigreros.
Uz to, antarktički ledeni pokrivač, koji je dom pingvinima i tuljanima, već godinama trpi zbog rastućih globalnih temperatura.
Prema Međunarodnoj agenciji za atomsku energiju (IAEA), mikroplastika bi mogla dodatno oštetiti veliki bijeli kontinent “smanjenjem refleksije leda, mijenjanjem hrapavosti površine, promicanjem mikrobne aktivnosti, djelovanjem kao toplinski izolator i doprinoseći mehaničkom slabljenju strukture leda”.
Prema Svjetskoj meteorološkoj organizaciji, topljenje ledenjaka, koji sadrže 90 posto slatke vode na planetu, moglo bi uzrokovati porast razine mora do 60 metara.
Izvor: Buenos Aires Times
Prevod: AbrašMedia