Centar za životnu sredinu poslao je komentare na Nacrt studije uticaja na životnu sredinu za projekat postrojenja za hemijsko-termički tretman otpadne plastike i kompostiranje biorazgradivog otpada u opštini Vlasenica, ukazujući na propuste Nacrta studije, ali i potencijalnu štetnost ovog projekta po zdravlje ljudi i životne sredine.
Izvor: CZZS
Iako se projekat o izgradnji postrojenja za hemijsko-termički tretman otpada u Vlasenici predstavlja kao ekološki i rješenje problema otpada stanovnika ove opštine i okoline, uvidom u nacrt studije o uticaju na životnu sredinu studije vidi se da je cilj investitora da tretira 17.280 tona plastike godišnje, od čega će veći dio biti uvezen iz inostranstva. Od ove količine, do 5% (do 864 tone godišnje) predstavlja otpad pogona, te je jasno da će, umjesto da riješi problem otpada, planirano postrojenje dodatno opteretiti opštinu koja i sada ima problem sa deponovanjem otpada.
Jasno je da ovaj projekat predstavlja još jedan primjer pokušaja da se radi ličnog interesa investitora uveze otpad iz inostranstva i ugrozi zdravlje i budućnost stanovnika Bosne i Hercegovine.
Svakim termičkim tretmanom plastike stvaraju se i oslobađaju mnoge toksične supstance, koje je nemoguće u potpunosti isfiltrirati, pa završavaju u atmosferi. Samo neka od njih su dioksini, kancerogena jedinjenja koja izazivaju veliku zabrinutost u Evropi, a u Bosni i Hercegovini nema institucija koje su opremljene za njihovo mjerenje u životnoj sredini. Pored toga, opština Vlasenica nema potrebnu opremu za redovan monitoring parametara životne sredine koji je neophodan kod rada ovakvih postrojenja. Sve ovo izaziva zabrinutost, kada se zna da je pogon planiran na udaljenosti od svega 200 metara od najbližih kuća i kao takav predstavlja opasnost ne samo za životnu sredinu, nego i za zdravlje ljudi, prije svega najosjetljivijih kategorija, kao što su djeca. Osim direktnog uticaja na ljudsko zdravlje, ovaj projekat ugrožava i glavne razvojne potencijale ove opštine, a to su poljoprivreda i turizam.
U Bosni i Hercegovini sve se češće susrećemo sa planovima za izgradnju pogona za termičku obradu otpada, koji su obično planirani u malim, relativno nerazvijenim sredinama. Tako je, na primjer, postojala inicijativa za spalionicu opasnog otpada u Zvorniku, ali je Ministarstvo za prostorno uređenje, građevinarstvo i ekologiju Republike Srpske odbilo da izda odobrenje za Studiju o uticaju na životnu sredinu ovog postrojenja i na taj način obustavilo ovaj plan.
Nadamo se da će Ministarstvo za prostorno uređenje, građevinarstvo i ekologiju Republike Srpske, u slučaju Vlasenice, kao i u slučaju spalionice opasnog otpada u Zvorniku, donijeti ispravnu odluku i odbiti studiju.