Za smanjenje nivoa CO2 u atmosferi bit će potrebno više od smanjenja emisija, tj. potrebno je uhvatiti i pohraniti prekomjerne količine već emitiranog ugljika. U radu objavljenom u časopisu Trends in Plant Science, tim naučnika za biljke tvrdi da bi sušne površine poput pustinja mogle biti pogodne za hvatanje ugljika.
Autori tvrde da je moguće transformirati sušne ekosisteme u učinkovite sisteme za hvatanje ugljika s poboljšanim zdravljem tla, poboljšanom fotosintetskom učinkovitošću i većom biomasom korijena tako što bi kreirali idealne kombinacije biljaka, mikroba tla i vrsta tla. To bi pozitivno djelovalo na prirodan biogeohemijski proces – oksalat-karbonatni put za stvaranje podzemnih ponora ugljika.
Predloženi metod se fokusira na biljke koje su prilagođene na sušne uslove i koje proizvode oksalate – jone koji sadrže ugljik i kisik. Neki mikrobi u tlu koriste oksalate kao jedini izvor ugljika i na taj način izlučuju karbonatne molekule u tlo. Karbonat se obično brzo razgrađuje, ali ako se ovi sistemi biljaka-mikroba uzgajaju u alkalnim tlima i tlima bogatim kalcijem karbonat reagira s kalcijem i stvara stabilne naslage kalcijevog karbonata.
Iako se drveće smatra idealnim sistemom za hvatanje ugljika, pošumljavanje se direktno natječe s obradivim zemljištima. Nasuprot tome sušna zemljišta, koja čine otprilike jednu trećinu kopnenih površina, ne koriste se za poljoprivredu.
Sušni ekosistemi trenutno podržavaju vrlo malo biljnog života, a nedostatak vode je najveći ograničavajući faktor. Međutim, neke biljke su se prilagodile sušnom životu tako što su razvile različite mehanizme za suočavanje s nedostatkom vode i ekstremnim temperaturama. Neke biljke prilagođene sušnim uvjetima imaju posebne korijenske sisteme koji sežu duboko u tlo i omogućavaju im da crpe skrivene izvore vode, dok druge koriste različite oblike fotosinteze za smanjenje gubitka vode tijekom najtoplijih dijelova dana. S druge strane, takozvane “oksalogene” biljke proizvode velike količine oksalata koje mogu pretvoriti u vodu tijekom sušnih razdoblja. Dio ugljika iz ovih oksalata taloži se ispod zemlje kao naslage ugljika kada se oksalogene biljke uzgajaju pod određenim uvjetima, a autori smatraju da treba iskoristiti taj mehanizam za sekvestraciju ugljika.
Oni predlažu da se počne s kreiranjem “otoka plodnosti” na sušnim površinama, malim džepovima ozelenjenog staništa iz kojih se biljke i mikrobi mogu širiti i formirati tepih vegetacije.
Izvor: ScienceDaily
Prevod: AbrašMEDIA