Velikim afričkim sisarima prijeti izumiranje u zonama pogođenim ratom, navodi se u studiji u časopisu “Nature”, u kojoj piše da nada u obnovu životinjskog fonda postoji ako se preduzmu odgovarajuće mjere.
U studiji koju je predvodio Džošua Daskin s američkog Univerziteta Prinston navodi se da je 71 odsto zaštićenih afričkih zona bilo pogođeno ratnim sukobima od 1946. do 2010, od kojih su neki trajali godinama, navodi Hina.
Autori studije navode da su slonovi ubijani zbog slonovače kojom se finansiraju vojnici, a da se antilope love zbog mesa kako bi se nahranilo izgladnjelo stanovništvo i upozoravaju da su afričke velike životinje uvijek kolateralne žrtve ratova.
U studiji se naglašava da neke od životinja bukvalno ginu od metaka.
“Putevi kojima se kreću divlje vrste smanjuju se kako raste broj sukoba”, navodi se u studiji nastaloj na temelju proučavanja 253 populacija 36 vrsta velikih sisara biljojeda.
Studija je obuhvatila životinje u 126 zaštićenih zona u 19 afričkih zemalja. Bez obzira na intenzitet sukoba (mjereno brojem ljudskih žrtava), čak i “minimalni porast” učestalosti ratova prijeti uništenjem divljih vrsta, kažu autori koji nisu iznijeli ukupan broj nestalih životinja zbog sukoba.
Navodi se da su žrtve ratova sve vrste velikih sisara.
“Mogli bismo da očekujemo da su najpogođeniji slonovi zbog crnog tržišta njihovih kljova, ali uspostavilo se da je učinak sukoba jednako poguban za druge životinje: bivole, zebre, gnuove, žirafe i mnoge vrste antilopa”, kaže Daskin.
U studiji se nabrajaju pokazatelji koji utiču na faunu, kao što su suše, veličine zaštićenih zona, gustina ljudskih naselja, industrijska eksploatacija (crpljenje fosilnih goriva, rudnici itd), ali nijedan od njih nema takve posljedice kao što je učestalost ratova.
Druge studije pokazale su da na lokalnom nivou rat može imati negativne posljedice (krivolov radi mesa ili ilegalne trgovine), ali i pozitivne (manji pritisak ljudi na zaštićene zone, pad industrijskih aktivnosti).
Autori navode da je, gledano u cjelini i kroz desetine godina na cijelom kontinentu, više negativnih posljedica. Oni ističu da uprkos tome nada postoji.
“Rijetko se događa potpuni nestanak populacija, što govori da fauna nakon rata može da se obnovi”, navode u studiji.
Autori ističu da je izuzetno važno sprovesti mjere brzo nakon uspostave prekida vatre i kao pozitivan primjer navode nacionalni park Gorongosa u Mozambiku, gdje su radili.
Više od 90 posto velikih sisara nestalo je zbog rata koji je harao tom zemljom od 1977. do 1992, ali se prema riječima Daskina, nakon rata “obnovilo 80 posto predratnog fonda divlje faune”.
Bivši vojnici zaposleni su kao čuvari protiv krivolovaca, sprovedeni su programi edukacije stanovništva i otvarana radna mjesta u sektoru turizma.
“Pomoći lokalnim zajednicama da se vrate u normalan život poslije rata svakako je “prioritet”, ali se uporedo može obnavljati fauna”, ističe naučnik.
(Agencije)