Milioni tona plastičnog otpada svake godine dospiju u okeane. Sunčeva ultraljubičasta svjetlost i okeanske turbulencije razgrađuju ovu plastiku u nevidljive nanočestice koje ugrožavaju morske ekosisteme.
U novoj studiji inžinjeri sa Univerziteta Notre Dame predstavili su jasne slike nanoplastike u okeanskoj vodi uz obale Kine, Južne Koreje i Sjedinjenih Država te u Meksičkom zaljevu.
Utvrđeno je da ove sićušne plastične čestice, koje potječu iz potrošačkih proizvoda kao što su boce za vodu, ambalaža za hranu i odjeća, imaju iznenađujuću raznolikost oblika i hemijskog sastava.
Istraživanje je objavljeno u časopisu Science Advances.
“Nanoplastika je potencijalno toksičnija od većih čestica plastike”, rekao je Tengfei Luo, profesor zrakoplovstva i strojarstva na Univerzitetu Notre Dame.
“Njihova mala veličina omogućava im da prodru u tkiva živih organizama”, pojašnjava on.
U ovim uzorcima morske vode, Luov tim pronašao je nanoplastiku napravljenu od najlona, polistirena i polietilen tereftalata (PET), a to su sve plastični polimeri koji se koriste u u proizvodnji ambalaže za hranu, boca za vodu, odjeće i mreža za ribe.
Neki od različitih oblika čestica mogu se pratiti unazad do različitih proizvodnih tehnika koje su korištene za njihovo stvaranje.
Iznenađujuće, nanočestice PET-a pronađene su u uzorcima vode koji su prikupljeni na otprilike 300 metara dubine u Meksičkom zaljevu, što sugeriše da kontaminacija nanoplastikom nije ograničena na površinu okeana.
Dalje studije bit će fokusirane na kvantificiranje okeanske nanoplastike, rekao je Luo.
“Nanoplastika koju smo pronašli u okeanu bila je značajno drugačija od one sintetizirane u laboratoriju”, navodi Luo. “Razumijevanje oblika i hemijskog sastava nanoplastike u okolišu ključni je prvi korak u određivanju njene toksičnosti i osmišljavanju načina za ublažavanje njenih efekata.”
Izvor: ScienceDaily
Prevod: AbrašMEDIA