Osobe preživjele od moždanog udara koje su praktikovale sjedeći oblik Tai Chi-a imale su poboljšanje u snazi šaka i ruku, rasponu pokretljivosti ramena, kontroli ravnoteže, simptomima depresije i svakodnevnim aktivnostima nakon tri mjeseca, a koje je bilo jednako ili veće u poređenju sa rezultatima kod osoba koje su učestvovale u standardnom rehabilitacijskom programu od moždanog udara, pokazalo je istraživanje objavljeno u časopisu Stroke.
Smjernice American Heart Association/American Stroke Association za rano liječenje pacijenata s akutnim ishemičnim moždanim udarom preporučuju da pacijenti započnu rehabilitaciju u roku od sedam dana od moždanog udara i nastave s rehabilitacijom do 6 mjeseci nakon udara. Međutim, mnoge osobe koje prežive moždani udar odustaju od rehabilitacije jer nemaju fizičku stabilnost ili ne mogu u potpunosti koristiti svoje ruke. Ova udruženja također navode da su treninzi koji jačaju fleksibilnost i snagu mišića, uključujući jogu i Tai Chi, pokazani kao korisni za osobe preživjele od moždanog udara u smislu da poboljšavaju balans, kvalitet života i mentalno zdravlje, a reduciraju strah od pada.
Tai Chi, tradicionalna kineska borilačka vještina, sastoji se od niza sporih, pažljivih pokreta šaka, ruku, vrata, nogu i torza u kombinaciji s dubokim disanjem. Novina ove studije jeste da su istraživači razvili seriju sjedećih Tai Chi vježbi za ljude koji su nedavno imali ishemični moždani udar (blokirani krvni sud u mozgu) i kao posljedicu razvili slabost šaka i ruku ili djelimičnu paralizu.
Studija je sprovedena u dvije bolnice tradicionalne kineske medicine u Kunmingu, Kini. Istraživači su angažovali 160 odraslih osoba (prosječne starosti 63 godine; 81 muškarac i 79 žena) koji su imali prvi ishemični moždani udar u prethodnih šest mjeseci od dana uključivanja u studiju i mogli su koristiti barem jednu ruku. Među učesnicima studije polovina je nasumično raspoređena u sjedeći Tai Chi program, a druga polovina je bila kontrolna grupa koja je praktikovala standardni program vježbi rehabilitacije nakon moždanog udara (pokreti gornjih ekstremiteta preporučeni u bolnici; količina, strategije implementacije i odgovornosti njegovatelja bili su slični kao u Tai Chi grupi).
Učesnici Tai Chi grupe su prošli individualni trening sa Tai Chi instruktorom u trajanju od jedne sedmice tokom hospitalizacije i zatim dobili video za samostalno vježbanje kod kuće tri dana sedmično tokom 11 sedmica. Kontrolna grupa je dobila video za samostalno izvođenje standardnih vježbi kod kuće 12 sedmica. Članovi porodice i njegovatelji su nadgledali vježbanje kod kuće kod obje studijske grupe. Šezdeset devet osoba u Tai Chi grupi i 65 osoba u kontrolnoj grupi završilo je 12-sedmični program i 4-sedmično praćenje. Fizička funkcija i psihološko stanje mjereni su za sve učesnike studije putem upitnika i alata za procjenu na početku studije i četiri puta tokom 16-sedmičnog programa, a zatim su rezultati dvije grupe komparirani.
Analizom upitnika i alata za procjenu istraživači su otkrili:
-Pacijenti u Tai Chi grupi imali su bolju funkciju šaka i ruku i kontrolu ravnoteže u sjedenju u odnosu na pacijente u grupi za standardnu rehabilitaciju od moždanog udara.
-Učesnici u Tai Chi grupi imali su značajno smanjenje simptoma depresije, bolji raspon pokretljivosti ramena i pokazali su značajna poboljšanja u svakodnevnim aktivnostima te u kvaliteti života u poređenju sa kontrolnom grupom.
-Više od polovine ljudi u Tai Chi grupi nastavilo je da vježba nakon 12-sedmične intervencije. Gore navedene sposobnosti osoba u Tai Chi grupi su se nastavile poboljšavati tokom 4-sedmičnog perioda praćenja.
Jedno od ograničenja ove studije jeste to što je istraživanje sprovedeno u samo dva centra. Osim toga, liječnici i zdravstveni radnici u ovim centrima obučeni su za tradicionalnu kinesku medicinu i podržavaju ovakav tip istraživanja, tako da ovi rezultati možda nisu reprezentativni za sličnu rehabilitaciju osoba preživjelih od moždanog udara u drugim bolnicama.
Izvor: ScienceDaily
Prevod i adaptacija: AbrašMEDIA